Ահա թե ոնց են պառակտում ազգը

Ամռանն ավելի թեժություն հաղորդեցին իրար հաջորդող բողոքի ակցիաները: «Փակ շուկայի» անօրինականությունների դեմ բողոքը, թերևս, միակն էր, որ «պատասխանող» կողմ ուներ: Հայտնի օլիգարխը գործի դրեց իր ճղճիմ մեթոդները` հրապարակ հանելով կանանց սեփական «դեսանտը»: Արդյունքում «բարեգործ» դարձած Սամվել Ալեքսանյանը շարունակում է «Փակ շուկայից» «Սիթի» կերտել:
Մեր զրուցակիցները` «Նախախորհրդարանի» անդամ ՏԻԳՐԱՆ ԽԶՄԱԼՅԱՆԸ և ճարտարապետների միության փոխնախագահ ԱԼԵՔՍԱՆԴՐ ԲԱԴԱԼՅԱՆԸ, իրենց դիտարկումները ներկայացրին խնդրի առնչությամբ:

«ՍՏՐՈՒԿՆԵՐԸ ՊԱՇՏՊԱՆՈՒՄ ԵՆ ԻՐԵՆՑ ՏԻՐՈՋՆ ՈՒ ԴՐԱ ՀԱՄԱՐ ՓՈՂ ՍՏԱՆՈՒՄ»

ՏԻԳՐԱՆ ԽԶՄԱԼՅԱՆ
-Ինչպե՞ս է ստացվում, որ պատասխանատու գերատեսչությունները, մասնավորապես մշակույթի նախարարությունը, քաղաքապետարանը, դեմ են անօրինական գործողություններին, սակայն օլիգարխը շարունակում է շինաշխատանքները:
-Դուք շոշափում եք Հայաստանի սոցիալ-տնտեսական համակարգի կառուցվածքի հարցը: Շատերը չեն էլ գիտակցում, թե օլիգարխիան ինչ սարսափելի երևույթ է: Երբ օլիգարխիան սկսում է սողոսկել ու վերահսկել նաև քաղաքականության մեջ` օրենսդիր և գործադիր դաշտում, երկիրը դառնում է մի մեծ կոռուպցիոն որջ: Մեզ մոտ ողջ ներքին կառուցվածքը կոռուպցիոն է: Պետությունը չի ծառայում իր քաղաքացիներին, դադարում է լինել հանրապետություն ու դառնում է մի քանի անձանց հարստացման միջոց: Սա դրա դասական օրինակն է: Սամվել Լիմինդրի Ալեքսանյանը պատգամավոր է, իշխող կուսակցության կարկառուն անդամ, ապահովում է այդ կուսակցության վերարտադրությունը` հայտնի միջոցներով` խաժամուժով, զինված խմբավորումներով և այլն: ՈՒ համակարգն այլևս չունի իրենցից մեկին պատժելու լծակներ: «Փակ շուկան» ընդամենն այս ամենի մեջ մի դեկոր է, սա կոչվում է պետականության կորուստ:
-«Փակ շուկայի» պարագայում մի առանձնահատկություն էլ կա. օլիգարխը հատուկ «ջոկատ» է ոտքի հանել` ի պաշտպանություն իրեն: Նման պարագայում բողոքի ակցիան հեռանկար ունի՞:
-Ակնհայտ է, որ կարեկցանքի արժանի կանանց և տղամարդկանց հետ վարվում են ինչպես ստրուկների, որոնք պաշտպանում են իրենց տիրոջն ու դրա համար փող ստանում: Այսինքն, նրանք իրենց աշխատանքային օրը սկսում են ոչ թե կեղծ արտադրանք, սնունդ, դեղորայք արտադրող նրան պատկանող գործարաններում, արտադրամասերում, այլ փողոցներում: Առաջին անգամ մեզ մոտ երևում է քաղաքացիական պատերազմի վտանգը: Փաստորեն, այդ մարդը շատ վտանգավոր քայլ է անում, պատրաստվում է շշերից բաց թողնելու վիշապներ, որոնց դեմ ոչ մի հասարակություն չի կարող կանգնել: Դրանք ատելության, քաղաքացիական պատերազմի սաղմերն են: Մենք փոքր ազգ ենք, ու անգամ ընտանիքներ են բաժանվում, թե ով ում կողմում է:
-Լավ, այդ մի օլիգարխի ուժն այդ ինչքա՞ն մեծ է, որ ոչ մեկը չի կարող նրա դեմն առնել:
-Իրականում մենք գործ ունենք ոչ թե մի օլիգարխի, այլ ողջ համակարգի հետ: Գողական աշխարհի օրենք է, եթե մեկին հանես, համակարգը փլուզվում է: Իրենք կարող են իրար կրծելով սպանել, բայց թույլ չտալ, որ հասարակությունը (որ իրենց խոսքերով ասած` դիտում են որպես համբալ) աշխարհի տերերին նեղացնի:
-Մինչև ե՞րբ են «աշխարհի տերերը» այսպես վարվելու: Ի դեպ, չնայած հասարակական ընդվզումներին, Ձեր նշած համակարգը շարունակում է կառչած մնալ իր տեղին:
-Իրենք սարսափած են, անվստահ են զգում: Երբ հասարակությունը գնալով հաղթահարում է իր վախը, պառակտվածությունը, նրանք ավելի թույլ են զգում: Ի վերջո, նրանք մեծաթիվ չեն անգամ իրենց վարձու բանակներով, ընդամենը քառասուն ընտանիք է, որ պատասխանատվության է կանչվելու:

«ԵԹԵ ԹՇՆԱՄՈՒ ԴԵՍԱՆՏ ԻՋԵՑՆԵԻՆ ՔԱՂԱՔԻ ՎՐԱ, ԱՎԵԼԻ ՔԻՉ ՎՆԱՍ ԿՀԱՍՑՆԵՐ, ՔԱՆ ԱՅԴ ՍԵՓԱԿԱՆԱՏԵՐԸ»

ԱԼԵՔՍԱՆԴՐ ԲԱԴԱԼՅԱՆ

-Եթե թշնամու դեսանտ իջեցնեին քաղաքի վրա, ավելի քիչ վնաս կհասցներ, քան այդ սեփականատերը, որն ազգային արժեքի հետ նման կերպ է վարվել:
-Անդառնալի կորո՞ւստ է հասցվել «Փակ շուկային»:
-Հաշվի առնելով, թե ինչ երկրում ենք ապրում և ում հետ գործ ունենք, չեմ կարծում, թե հնարավոր է ինչ-որ բան վերադարձնել: Երբ երկրի ղեկավարությունը մտածի ազգային արժեքների մասին, այդ ժամանակ միայն կարելի է հուսալ, որ կունենանք ինչ-որ բան: Այսօր հույս չունեմ:
-Մինչդեռ օլիգարխի պաշտպանները պնդում են, թե աշխատատեղերի հարց է լուծվելու:
-Եթե էդ մարդն ուզում է աշխատատեղեր բացել, Հայաստանում դա իրագործելու շատ այլ տեղեր կան: Պետք չէ սպեկուլյացիա անել ու մի քանի բողոքավոր մարդկանց, որոնց ցույց են տվել մի քանի կոպեկ, խոստացել են աշխատավարձ, ոտքի հանել: Վաղն այդ աշխատատեղերն իրենք չեն ստանալու, լինելու է ուրիշ մի վիճակ. ոչ թե բանջարեղեն վաճառելու շուկա է լինելու, ինչպես այդ մարդկանց են խաբել, թե իրենց տեղ են տալու, այլ սիթի, որտեղ այլ չափանիշներով են աշխատանքի ընդունում: Այսօր այդ միամիտ, սոված-ծարավ մարդիկ կարող են ցանկացած պրովոկացիայի գնալ: Սա ազգի մեջ թշնամություն մտցնել է. ահա թե ինչ է անում Սամվել Ալեքսանյանը:
-Մինչ «Փակ շուկան» էլ Երևանի դեմքը աղավաղվում էր տարաբնույթ անօրինական շինություններով ու եղածն ավերելով, քանդելով: Որքան երևում է, այդ միտումը դեռ շարունակվելու է:
-Չեմ ցանկանում միևնույն հարթության մեջ դնել մնացած շինարարությունները, որոնք փաստաթղթերով են իրականացվում, բայց բոլորի պարագայում էլ նույն միտումն է: Չմտածված քայլեր են անում ու արդեն իսկ խիտ կառուցապատման մեջ վերստին խտացումներ են անում: Սա երևանցու հանդեպ հանցագործություն է: Իրենց և իրենց ընտանիքների հանգիստ ապրելու համար այսօր շատերը ցանկանում են կենտրոնից փախչել, սա նշանակում է ստիպողական տեղահանում: Ցեղասպանության նման մի բան է դա: Չեմ ցանկանում ընդհանուր բաներ ասել բոլոր օբյեկտների, շինությունների մասին, որովհետև ամեն մեկն ունի իր նորմատիվային խախտումները: Համենայն դեպս, յուրաքանչյուր շինարարություն սկսելիս պետք է շատ խոր ուսումնասիրություն լինի: Մեզանում այդպես չէ: Բազմահարկ կառույց նախաձեռնելիս անգամ հաշվի չեն առնում, թե այն հեռվից ինչպիսի դիտարկում կունենա, որն աղավաղում է և Երևանի սիլուետը, և կառուցապատումը, և դեմքը: Երևանը մենք կորցնում ենք, երևի թե արդեն իննսուն տոկոսով կորցրել ենք: ՈՒնենք մի քաղաք, որի անունը պիտի փոխել ու ինչ-որ թվով գրել` ասենք Երևան-1213, ուրբաթ օր:
-Ի՞նչ է ստացվում` բոլորը դեմ են հակաօրինական կառուցապատմանը, այդ թվում նաև` «Փակ շուկայի» պարագայում, սակայն չեն կարող մի օլիգարխի ախորժակը զսպել:
-Եթե այդ անձը ոչինչ չի լսում ու ոչ մեկը չի կարող նրան զսպել, ապա շան գլուխը շատ խոր է թաղված: Մի մարդ կարող է ասել, այդպես պետք չէ, սիրուն չէ, նա էլ չի ուզում ասել, որովհետև ինքն էլ չի հասկանում, որ դա սիրուն չէ:
-Տխուր է Ձեր այն դիտարկումը, թե կորցրել ենք Երևանի իննսուն տոկոսը: Այնուամենայնիվ, հնարավոր կլինի՞ որևէ X պահի ինչ-որ բան հետ բերել։
-Դժվար է։ Հույս ունենանք, որ ավելի շատ բան չի փոխվի: Հեշտ չէ կորցրածը հետ բերելը։ Նաև չի նշանակում, թե ինչ կառուցված է, բայց ինձ դուր չի գալիս, պիտի քանդվի: Որևէ բան քանդելով առաջ չենք գնա: Հիմա քանդելով, ոչնչացնելով պատմական արժեքները` կորցնում ենք եղած վերջինը: Վերադարձնել չի նշանակում ամեն ինչ քանդել ու դարձնել չորսհարկանի Երևան: ՈՒղղակի պիտի մի քիչ զուսպ ծրագրեր ներկայացնել ու չափից ավելի չծանրաբեռնել կենտրոնը:

Ճեպազրույցները` Ռուզան ԽԱՉԱՏՐՅԱՆԻ

Հեղինակի նյութեր

• Ժողովրդի վրա կրակելու հրահանգն արդեն ուժի մեջ է
• Անդրանիկ Քոչարյանի ինքնախոստովանությունը
• «Նիկոլն ու իր ընտանիքը Հայաստանում ապրելու իրավունք չունեն»
• Զուր մի ջանացեք
• Չեն կարողանում ԿԳՍՄ փոխնախարար գտնել
• Հանուն Ռուսաստանի հետ միութենական միավորման նոր շարժում հիմնադրվեց
• Այս իշխանությունն իր ստվերից էլ է վախենում
• Փաշինյանի դեմ պայքարելու համար գոնե մի փոքր Նիկոլ պիտի լինել
• Մեզ պե՞տք է ԵԱՀԿ Մինսկի խումբը, թե՞ ոչ
• «Հայաստանի Նավալնին Նիկոլ Փաշինյանն է, որը եկավ իշխանության ու քանդեց մեր երկիրը»
• Տիգրան Ուրիխանյանը Հայաստանի փրկությունը տեսնում է ՌԴ-ի հետ նոր միութենական միավորման ձևավորման մեջ
• Հայաստանի ողջ հպարտությունն ու թշվառությունն ամփոփված մեկ օրում
• Սերմացու գողացող մկների և թուխս գողացող աղվեսների ժամանակը
• Ինչու էր Փաշինյանը վեց ամիս աղերսում
• Փաշինյանն էլ է զարմացած
• Ընդդիմության հարցերով թիվ մեկ «փորձագետը»
• Նիկոլ Փաշինյանին ոչ թե ողջերն են պատժելու, հալածելու, այլ անմահացածները
• «Գոմի» հարցի լուծումը կենսական անհրաժեշտություն է
• Առանց փամփուշտների ու ԱԹՍ-ների Ադրբեջանն այսօր շռնդալից հաղթանակներ է տանում Հայաստանի դեմ
• Խորհրդարանական ընդդիմությունը լեգիտիմացրեց Փաշինյանի պաշտոնավարումը

Մեկնաբանություններ